Toen schreef hij het op. En wat hij uitlegde, zoals de uitleg voor hemzelf, en voor zijn lezers, was dat de manier om over iemand te denken die vooruit gaat in de tijd, niet is zoals een trein die langs een spoor verder gaat, zoals een punt naar voren gaat, maar meer zoals een golf die van voren breekt op een groot, wijd strand. En dat je dan op verschillende delen van dat strand je die verschillende tijdslijnen hebt, die verschillende ervaringen die een soort van … die zichzelf manifesteren. En…  wat jij zegt nu, is niet alleen…   je bevestigt dat dit een geheel ontwikkelde werkelijkheid is, maar je kunt, als je met iemand werkt, kun je ook aan de zijkant kijken en zien wat daar is.

Inelia:  Ja. Ja. [schraapt haar keel] En de…ik bedoel, zelfs de wetenschap accepteert nu de quantum werkelijkheid, ja, de quantum fysica praat over veelvoudige werkelijkheden. En dat is iets dat, voor mij werkelijk is. Ik kan eruit tappen, in mijn eigen leven en andere dingen zien waar ik wat over wil uitvinden. Ja? Ik kan ook naar anderen gaan waar al wat is gebeurd en dan kan ik wat raad krijgen van die andere Inelia – hoe zij met X omging of hoe zij dit of dat doet. En dat kunnen echt praktische dingen zijn, zoals viool spelen, een maaltijd klaarmaken, en op de effectenmarkt spelen….

Het was echt grappig, want omdat ik naar die Inelia ging die echt goed is op de effectenmarkt, na een korte conversatie zei ze: “Doe het maar niet.[lacht] Jij bent hier waardeloos. Doe het gewoon maar niet.” En ze had gelijk. Ik probeerde het wel en het werd een totale ramp. Ik had het niet moeten doen. [lacht]

Bill: Dus, je had een versie van jezelf die raad gaf aan een andere versie van jou zelf, met welke jij praten we nu?

Inelia: Ja, precies.

Bill: De…

Inelia: En iedereen kan dat doen. Iedereen kan dat. Je kunt denken, ja, dus ik wil een werkelijkheid waarin ik voor 100 % mijn dharmisch werk doe. En opnieuw moet je echt specifiek zijn, omdat je dharmisch werk waarschijnlijk een beetje anders is in ieder van de tijdslijnen, of zelfs compleet anders dan misschien een beetje. Ja? Dus bijvoorbeeld, als je een kunstenaar bent, kun je zeggen, hoe gebruik ik mijn kunst om mensen te helpen of ze erdoor te laten wakker worden, zoiets dus.

Dus, okay, ik ga in een levensstroming waar ik dat heb gedaan, waar mijn kunst mensen wekt, en ik wordt daar – aardig succesvol – en ik kan er mijn levensonderhoud uit halen. Niet gewoon leven, maar ik kan er een fabuleus inkomen uit halen en dat kan ik weer investeren en opnieuw gebruiken om nog meer dingen in de wereld te doen.

Dus nu kun je dat leven ingaan en een echt lang gesprek hebben met die andere persoon die jij bent, die dit al bereikt heeft. En dan kom je terug met al die informatie en dan doe je het gewoon…  in dit leven.

Bill: En dus, wat zeg je hier, dat je een hele lading parallelle Inelia’s hebt die een soort van ‘Schuifdeur’ alternatieve levens hebben. Dit is een referentie naar ‘Schuifdeuren’ ‘Sliding Doors’ de film, behalve dat er geen twee tijdslijnen zijn. Er zijn er vele.

Inelia: Oneindig.

Bill: Oneindig?

Inelia: Oneindig.

Bill: Okay. Oneindig. Maar het ene dat gemeenschappelijk is met de Inelia in al die andere parallelle levens is, dat jij hier bent om een opdracht uit te voeren.

Inelia;  Ja.

Bill: En het maakt niet echt uit of je nu viool speelt, een maaltijd kookt of kunst maakt.

Inelia: Precies. [lacht]

Bill:  Dat is een soort van… Dat zijn de belletjes en fluitjes en hoe het leven daar is gemaakt. Ja?

Inelia: Ja.

Bill: Dus wat moet je hier doen? Want tot zover hebben we gesproken over enkele van de aspecten van de periferie die apart en interessant zijn en fascinerend voor veel mensen. Maar waarom, wat ben je hier werkelijk aan het doen?

Inelia:  Ik heb maar een taak en dat is om de trillingsgraad van de planeet omhoog te brengen, inclusief die van  het menselijk collectief, en dat is een deel van de planeet, tot op een kritiek punt die een overgang laat gebeuren in het nieuwe paradigma, een nieuw niveau van bewustzijn voor alles. Voor planeten en voor alles erop. Elke rots, ieder insect, ieder mens. En dat is mijn enige taak. En ik zal alles doen, en doe dat ook… in de grond, yeah, ik zal alles doen om dat te bereiken.

Als dit betekent iemand helpen die al ontwaakt is en beseft en verlicht is zodat hij een nog hoger niveau van trilling krijgt, dan doe ik dat. En als het betekent om iemand te wekken die eerder nog sliep, en dat dit hun niveau van vibratie verhoogt, dan doe ik dat. Als het betekent om naar een geografisch gebied te gaan en dat te reinigen zodat de vibratie juist kan doorkomen, dan doe ik dat. Ik heb geen enkele verbinding/hechting of… het enige is dat ik hier ben om het gehele niveau van vibratie te doen omhoog gaan. En zo is het.

Bill: Nou heb ik een miljoen vragen om je daarover wat te vragen. Maar laat me je eerst vragen hoe oud je was toen je voor het eerst wist dat dit het was waarom je hier was, om dat te doen?

Inelia: Ik wist het altijd al, maar ik wist niet hoe ik dit in woorden moest zeggen omdat, opgroeien, dat was niet iets waar de familie over praatte. Mijn ouders waren heel rationeel. Ze waren wiskundigen en natuurkundigen. Het waren leraren. Ze zaten niet in het spirituele. Ze zaten in de vibratie van de planeet of zoiets. Dus als kind, had ik geen concept over hoe ik kon vertalen wat ik hier kwam doen.

Maar ik deed het wel. Als ik iemand zag die ziek was, zat ik naast hem zodat hun niveau van vibratie omhoog ging. En dat deed ik heel natuurlijk in mijn hele jeugd en door mijn tiener jaren heen en later.

Bill: Dus je ging als het ware een situatie in, en je healde mensen en je hielp mensen en je duwde wat tegen situaties aan.

Inelia: Ja. In de grond, ja.

Bill: En dan, als ik het goed begrijp, een beetje later, deed je werk dat gezien kon worden als groter, wat meer fundamenteel, verder reikend was. Is dat juist?

Inelia: Ja. Ik was altijd op de achtergrond. Mij was verteld, al veel vroeger, dat ik een soort van masker moest dragen, en dat ik niet moest laten zien wat ik was, of wie ik was, heel veel jaren. En dat masker… dat moest ik weghalen in het jaar 2002 of 2003 of zo. En daarvoor, werkte ik heel erg op een een-op-een basis met mensen en deed ik paranormaal werk.. zachtjes [lacht] … waar ik niemand wat over moest vertellen. 

Bill: Okay. En dat roept een vraag op – je zegt dat je verteld werd om dit of dat te doen.

Inelia: Ja.

Bill: Door wie werd je dat verteld? Hoe werd je dat verteld?

Inelia: [lacht] Dit is – yeah, ik denk dat dit een heel interessante vraag is.

De informatie komt heel helder door, normaal begeleid door synchronistische gebeurtenissen die, als ik ze mis, dat me telkens weer wordt verteld. Doordat er… een boek van de plank valt. En een kind zou dezelfde zin zeggen op het zelfde moment, wat de titel van het boek was. Een radio zou spelen en er zou een lied zijn te horen dat over hetzelfde ging. Dus, mij werd het eigenlijk heel duidelijk gezegd, maar vaak, met betrekking hierop – zijn het meer praktische dingen.

Zeg, ga naar het park en ga op de bank zitten. Er zal een meisje naast je zitten die haar lunch eet, en het is nodig dat je naast haar zit. Als ik die informatie kreeg zou ik dat doen. En zeker genoeg zou dan het meisje opduiken. Alsof zij het geziene was dat ik had doorgekregen en dat ze haar lunch zou eten en dan weggaan. En dat was dan alles dat nodig was.

Bill: En misschien, ik neem nu gewoon het voorbeeld van dat meisje op de bank, zou je niet weten waarom en zou je nooit weten waarom.

Inelia: Ja. En ik heb het nog nooit moeten weten.

Bill: Het is gewoon een opdracht.

Inelia: Yeah.

Bill: Okay.

Inelia: Yeah.

Bill: En je bent er altijd totaal zeker van  op een bepaald niveau van weten dat als je een van die opdrachten krijgt, dat dit het juiste is dat je moet doen en je twijfelt er niet aan.

Inelia: Ja.

Bill: …je zit er niet aan vast en je doet het gewoon. Is dat zo?

Inelia: Ja. Er was een tijd toen ik tiener was… je weet dat elke tiener rebelleert, ja? En een deel van mijn leven moest gaan over het leren om mens te zijn. Dus moest ik ook door die rebelse tijd gaan – en ik rebelleerde tegen alles, ook tegen dit. Het is zoiets als me gezegd werd: “Je moet heel zachtjes en rustig lopen en geen golven maken in het astrale.” Dan ging ik dus schallend en zingend en springen bij alles. [lacht] Het is alsof…  ik maak dan heel veel lawaai…. In het astrale. [lacht]

Bill: In het astrale? [lacht]

Inelia: Ja. [lacht] ja. Okay.

Zoiets dan. Zelfs als tiener dan, ja? En er waren enkele punten waar me gevraagd werd om bepaalde dingen te doen en ik zei: “Nee, dat wil ik niet doen. Ik heb er geen zin in. Ik kijk nu naar de tv.” Of wat dan ook. Ik luister naar muziek of..  dat typische… als je moeder zegt: “Ruim je kamer op.” ‘Jeah, ja hoor.” [gelach]

En op dit niveau ging ik dus door alles heen, wat een beetje komisch is als je er over nadenkt. Want… daar is dit wezen hier dat verondersteld wordt deze grote opdracht te vervullen en dat gaat nu door een tiener opstandige fase. En… Maar ik leerde heel snel dat ik dat niet moest doen. [lacht] Omdat dingen dan heel erg fout gingen als ik dat deed… nee zeggen.

En het was echt … een beetje komisch, veronderstel ik. Op een keer zei ik wat stouts tegen mijn moeder en ik wist dat ik dat niet moest zeggen. En ik herinner me nu niet meer wat dat was, en mijn hand kwam omhoog en [lacht] sloeg me in mijn gezicht en ik ging: “Au! Dat deed pijn!” [lacht]  maar het was niet echt naar. Het was meer iets dat je van binnen voelt. Ik had dat niet moeten zeggen. Het was maar iets. ..

Ik kan me niet meer herinneren wat het was…. Waarschijnlijk iets zoals… ‘Oh, je hebt grijze haren.’ Wat dan ook. Iets van hoe ze eruit zag waarschijnlijk. Gewoon om stout te zijn.

Bill: En onmiddellijk sloeg je je zelf in het gezicht. [lacht] Dat is een prachtig verhaal.

Inelia: [lacht]. Ja. Dat is echt een grappig verhaal. En het deed echt zeer.

Maar andere keren, toen het wat serieuzer was en ik er niet naar luisterde, was er een soort van dringendheid, zoals: ‘Doe het nu. Doe het! Doe het!’ en het was het als een groeiende dringendheid dat als je het niet doet, er iets verschrikkelijks gaat gebeuren. Ja? En ik kon dat niet ‘af’ zetten, dus werd het steeds erger en erger en dan moest ik naar die plek rennen of waar het was, en daar moest ik zijn. En dan was ik natuurlijk buiten adem [lacht] Dus leerde ik heel snel dat dit … niet een eigen keus was. Het was niet iets waar ik wat over te zeggen had.

En dan komen we aan een andere kant daarvan. Waar zit dan de vrije wil? Ja? En we spraken er eerder een tijdje over. Maar wat betreft het doen van die dingen die ik moest doen, is het een hele goede manier om te vertellen wat het ego je zegt te doen, of het ’t ego is dat zegt wat je moet doen. Of het andere negatieve entiteiten zijn die je proberen over te nemen om slechte dingen te doen, of misschien dingen waarvan jij denkt dat ze wel goed zijn, maar dat eigenlijk niet zijn. Of komt dit echt van de Bron, zoals ik het beschrijf.

We kunnen er veel namen aan geven en mensen zullen… ik merk dat mensen het beter begrijpen als ik zeg ‘mijn gidsen’ of ‘mijn hoger zelf’ zegt dat nu. En dat zullen ze begrijpen. En dat is waar. Het is waar. Dat gebeurt er. En ik hoefde het niet te vertalen of het een persoonlijkheid te geven, dus deed ik dat niet… ook al zei ik mijn gids vertelt me dit nu te doen, ik kan het niet beschrijven en dat beschrijft het perfect. Voor mij was het geen gids entiteit. Het was gewoon hetzelfde maar als je de identiteit wegneemt, dan zou het gewoon dat ding/doen zijn. Zo komt het door.

En de manier, de echte goede manier om te onderscheiden tussen dat, die zuivere energie van de Bron die je gids is of je hoger zelf, en het ego of een andere entiteit die je probeert te beïnvloeden, is om te luisteren naar je lichamen. En de beste manier om te leren hoe je dat doet is om in een heel heel open ruimte te gaan in jezelf en dan jezelf een leugen te vertellen. In plaats van dat je zegt je naam is Bill, zeg je dan: ‘Mijn naam is George’. En dat resoneert dan verkeerd. Op de een of andere manier, ergens voelt het niet in orde, het voelt dan fout. En dan weet je of iets waar is en wanneer dat niet zo is. Als het de Bron is en als die het niet is. Als JIJ het bent – het echte hoger zelf-jou en wanneer die dat niet is.

Bill: Het is eigenlijk net als wat ze doen om een leugendetector te kalibreren.

Inelia: Ah, zo is het [ze grinnikt] . Ja.

Bill: Die doen hetzelfde.

Inelia: Juist.

Bill: Ze vragen iemand om met opzet een leugen te vertellen, zodat ze de reactie op de machine zien.

Inelia: Juist.

Bill: En in feite doe je dat ook met pendels…       {onverstaanbaar….}

Inelia: Ja. Precies, dat is een hele goeie manier om het te zeggen Yeah. Yeah.

Bill: Ik begrijp het. Nu, okay. Dus als we nu dat meisje op het parkbankje nemen als een voorbeeldje, als je een weten krijgt, een directe kennis dat het dat is wat je moet doen, en je gaat ernaar toe, en werkelijk, daar is ze. En er gebeurt iets, vermoedelijk, maar je kunt niet weten wat dat is. En als dan het meisje weggaat, dan is dat het eind van je opdracht.

Inelia: Ja.

Bill: Het kan zijn dat je haar genezen hebt of geheeld hebt of haar gestopt hebt van zelfmoord of een probleem hebben opgelost of zo. Maar wat is dat proces? Hoe werkt het? Hoe kun jij uitleggen wat er gebeurt?

Inelia: De beste manier om het te beschrijven zou zijn dat mijn aandacht naar haar gaat. En ik ben daar in iedere dimensie 110 %, op dat moment in iedere tijd-ruimte. Zo kan ik…  Maar ik doe niks. Ik heb geen bedoeling. Ik heb geen enkele hechting als resultaat. Ik heb ook geen nieuwsgierigheid. Niets. Het is gewoon een complete focus/aandacht. En wat er schijnt te gebeuren is dat er dan iets anders is – wat het ook is, de Goddelijke kracht, energie, chi, wat ook – die doorkomt en direct in haar gaat om iets op te lossen, of wat anders ook te doen, waarvan ik geen idee heb wat dat is. En dan is het klaar.

Bill: Er moeten sommige…  enkele voorbeelden zijn die je kunt geven waar je daar wel een feedback van kreeg en je een transformatie effect zag. Kun je wat voorbeelden geven?

Inelia: Ja. Bijvoorbeeld… Yeah.. er is een voorbeeld en gaat terug naar een persoon die Portugees sprak, toen ik een tiener was. Ik was ongeveer een jaar of 12 of 13 toen. Laat me even denken. Ik denk dat ik 13 was maar ik kan ook 12 geweest zijn [lacht]. En mijn moeder was een heel hartelijk persoon, heel extravert en zij had party’s in haar huis, de meeste weekenden. Dus er was altijd een party in ons huis. En er waren zo’n 50 mensen op die feestjes. En op dat moment… Normaal gesproken, en ik ben geen extrovert, kwam ik in de ruimte en dan scande ik de ruimte en zag ik wie er op hoog niveau vibreerde of wie er vibreerde op het laagste niveau, en daar ging ik dan naast zitten. Dat is wat ik deed.

Bill:  Gewoon omdat jij dat wilde.

Inelia: Ja, dat was het meest natuurlijke voor me om te doen.

Bill: Okay.

Inelia: Daarom kwam ik toch hier, denk ik. Ja? Het is net zoiets als, waarom ademen we? Omdat je dat moet. [lacht}Of misschien was het iets dat we doen. En… dus zat ik naast hen en voelde hun vibratie steeds hoger en hoger gaan. Zo nu en dan keek ik en zag stukjes schaduw en ik haalde die dan weg. Maar alleen als me dat gezegd werd. Het is net als, oh kijk naar dat focus. Het focus op dat kleine beetje… en als ik er naar keek zou het gewoon oplossen en verdwijnen.

Maar nu die persoon waar ik naast zat, zoals ik zei, enkele uren. En we praten een eind weg. We hadden een enorm lange conversatie over allerlei verschillende dingen, andere onderwerpen en zo. En opeens keert hij zich naar me om en zegt: ‘Waar leerde je Portugees?’

En ik kijk hem aan en zeg: ‘Nooit. Ik ken geen Portugees.’ En hij zegt: ‘Oh, maar je sprak Portugees tegen me de laatste twee uren.’ En ik kijk hem aan en zeg: ‘Nee, dat deed ik niet.” In die tijd was de voornaamste taal Spaans. Dus zei ik: ‘Ik sprak eigenlijk Spaans.’ En hij weer: ‘Nee, dat deed je niet, ik kan geen Spaans. Jij sprak Portugees tegen me.’  En ik zei – op dat moment dacht ik: ‘Oh die vent is een beetje gek [lacht]. Dus ik sta rustig op en ga naar de andere kant van de kamer.’ [grinnikt]  Ja? Dus, dat wat ik zei, was : ‘Oh, nou, het was fijn met je te praten.’ En ik stond op en ging naar de andere kant van de kamer.

Enkele dagen later, dat kan ongeveer een week later geweest zijn kwam hij terug naar huis en sprak met mijn moeder.  En ik luisterde mee, En hij zei dat toen hij op het feestje was, en hij enkele maanden wist dat hij een terminale ziekte had en dat hij nog maar een paar, zeg maar weken had om te leven. Ik weet niet welke ziekte dat was. Dat hij na het feestje naar de dokter was geweest en dat hij niet langer meer die terminale ziekte had. Hij was genezen. Er was niets mis met hem. En …

Bill: Het was gewoon verdwenen.

Inelia: Het was gewoon verdwenen. En hij wist onmiddellijk dat ik het was geweest, volgens hem. Ja? Omdat hij uit Brazilië kwam en in Brazilië  hebben ze veel kennis over healers en wat healers kunnen doen. En volgens hem was een van de dingen die deze mensen kunnen, in vreemde/andere talen spreken. Dat er speciale kinderen en volwassenen waren die met de patiënt in hun eigen taal kunnen spreken, natuurlijk. Dus wist hij – hij had twee en twee samen opgeteld. En hij kwam terug, en hij wilde me bedanken voor zijn genezing en zo.

En toen… Dus, dat was een feedback van iets dat er was gebeurd waarvan ik geen idee had wat er die tijd gebeurde. Ik had er ook geen idee van dat hij ziek was. En ik had er geen idee van dat hij genezen was. En tot op vandaag, is mijn herinnering dat ik Spaans sprak, omdat ik er geen idee van had dat ik in Portugees sprak. En echt, dat was helemaal niet toepasselijk voor mij. Ik hoefde dus niks van die dingen te weten. Ik wist het echt niet. Maar ik ontdekte dat dus. En daarna zijn er andere dingen gebeurd. En soms komen mensen en zeggen: ‘Weet je, dit is er gebeurd’ of wat dan ook, en soms is er een derde persoon die niet wist dat ik een paranormale opdracht had verricht me later zegt zoiets als: “Ik had een droom die ik jou moet vertellen. Mij is gezegd dat ik jou deze droom moet vertellen.” En dat is normaal de conclusie voor het werk dat ik gedaan heb. Dus vertellen ze me wat er gebeurde. [grinnik]

En het is echt interessant omdat ik normaal gesproken niet nieuwsgierig ben. Ik ben niet nieuwsgierig naar wat er gebeurt of om erkenning te krijgen of dat er tastbaar bewijs is. Maar wat ik ontdekte is erkenning en tastbaar bewijs is wel nodig voor anderen.

Bill: In dat geval manifesteert zich dat als deel van het hele pakket.

Inelia: Ja. Ja.

Bill: Ik begrijp het. Dat is fascinerend. …  Dat is echt fascinerend. En … Okay. Dus jij gaf een voorbeeld van iemand die fysiek was bevrijd van een ziekte, genezen werd van een ziekte, gewoon omdat je naast hem zat en enige uren met hem sprak. Welke andere transformaties kunnen dan gebeuren? Ik bedoel, ik veronderstel dat het meer is dan alleen stoffelijke genezing.

Inelia: Ja. Er zal…  net als een ontwarring van energieën, zijn, soms in de persoon, zodat ze helderder kunnen denken. En soms word ik naar een lichtwerker gestuurd die een opdracht moet afmaken, of die een opdracht moet doorzetten waarvan ze op het punt staan die te laten vallen. Ja? En dat is ook een paar keer gebeurd. En dat heeft zich op verschillende manieren laten zien. En…

Bill: Dus, het is dan een soort ondersteuningswerk voor mensen die al goed werk staan te doen.

Inelia:  Juist, ja. Precies.

Bill: Okay.

Inelia: Want zie je, net als een lichtwerker, specifiek iemand die een grote opdracht heeft die zal ook hun ….   er zullen entiteiten zijn en mensen om hem te doen stoppen. Ja? En er zijn momenten in de tijd waarop ze uit die opdracht gehaald zouden kunnen worden. Of stoffelijk, of compleet, of door hun wil te stoppen om met die opdracht verder te gaan. Of zelfs, zijn er kritieke ogenblikken waarop die persoon met hun opdracht zal beginnen en dat ze dan op zo’n beslissingspunt zitten en dat er zoveel negativiteit in hen wordt ingespoten dat ze waarschijnlijk zullen besluiten om het niet te doen. Dus dan kom ik erbij en ben ik het tegenwicht zodat ze een keuze kunnen maken met de vrije wil.

Bill:  Zonder dat ze negatief worden beïnvloed.

Inelia: Ja. Ja.

Bill: Dus, het is dan alsof je hen afschermt van negatieve invloed waardoor ze hun eigen vrije wilsbesluit kunnen maken.

Inelia: Precies. En dan kunnen ze besluiten om door te gaan. En ze kunnen besluiten om niet door te gaan, maar dan is er vrije wil. Het is een innerlijk besluit, niet gedwongen door het negativisme dat in hun richting komt.

Bill: Heb jij enig idee [zucht] of vermoeden of kennis dat er enige, tamelijk grote dingen zijn die je gedaan hebt, die tamelijk grote, grote dingen zijn, ik bedoel, niet voor iemand of voor een mens zijn persoonlijke leven, maar iets dat meer, meer verreikend dan dat is?

Inelia: Ik begrijp de vraag niet echt, omdat het allemaal over individuele mensen gaat ten slotte. Ik bedoel het zijn verschillende dingen die ik doe. Alles wat  ik doe is mijn aandacht richten op iets of iemand en dan zal dat iets of iemand in staat zijn om hun vibratie … op te lossen, (te ontbinden). Dat is alles… En dan moeten we terugkeren naar waar het allemaal voor is. En het gaat allemaal over het doen omhoog gaan van het vibratieniveau van de planeet. Dus, bijvoorbeeld, als ik mijn aandacht leg op een buitengewoon negatief wezen, wat pas nog gebeurde – nou, dan heb ik dat best een beetje gedaan, maar…. [lacht]

Er was er een die echt enorm was. Een werkelijk groot negatief wezen. En als ik mijn aandacht daar op richt, is het alsof het hele universum er naar kijkt, naar dit wezen. En dan kan dat wezen diverse soorten dingen doen. Ze kunnen wegsmelten in de eenheid. Ze kunnen hun lichaam laten vallen en vertrekken…   en ze kunnen opnieuw gaan incarneren op een planeet waar het in orde is om negatief te zijn, maar het is niet in orde om het nu op planeet Aarde te doen, op dat niveau. Ja? En… of zij kunnen vragen om clementie/genadigheid.  En ze kunnen in een lichtwezen worden getransformeerd. En …  Dus, kortgeleden had ik een ervaring toen me gevraagd werd om bij dit buitengewone negatieve wezen te zijn, echt een echt negatief persoon op de planeet. Op een psychisch/paranormaal niveau – het was niet op een allerdaags niveau. Ik bedoel dat deze persoon buitengewoon krachtig was op elk niveau. Op een sociaal niveau, een paranormaal niveau, een mystiek niveau. Erg, erg machtig. Zeer, zeer duister.

Bill: En zonder nu in alle details te gaan, behalve als jij dat wilt, wat was het resultaat van die opdracht, of van die missie met die persoon?

Inelia: Dat was een heel interessant resultaat, omdat een van de dingen dat me gevraagd was om te doen, om rond die persoon te hangen, in zijn ruimte. En dat wilde ik niet doen, omdat een onaangenaam, vies persoon was [grinnikt] Heel negatief. Hij liet me spul zien dat … verschrikkelijk was, over dingen die hij normaal doet of deed in het leven, aan anderen, op een massale schaal. En … Dus ik had eigenlijk geen zin om er omheen te hangen. En toen kreeg ik door – ik sprak met een vriendin van me die een zeer, zeer afgestemd paranormaal medium is en ook heel erg bewust. En ik vertelde haar dit verhaal en toen zei ik: “Nou, het voelt alsof deze vent al zijn kracht heeft. Het is net alsof hij de meest krachtige persoon op de planeet is. Maar hij kan er niemand over vertellen. En hij wil dat ik het boek schrijf over wat hij kan doe en wat hij in zijn leven heeft gedaan.”

En zij zei: “Weet je, ik voel erg sterk dat jij dat moet doen. Ik denk dat je bij hem moet zitten en hem dit boek laten schrijven.”En dit bij hem zitten en het boek schrijven is dus op een heel paranormaal niveau. Ja?  We hangen dan rond op een paranormaal niveau en hij dicteert dan het boek aan me. Dus, dat deed ik. Ik hing een paar weken om hem heen en ik schreef notities op en het waren de meest verschrikkelijke dingen die deze persoon aan het doen was.

En toen ging ik naar Google, en deed ik wat research. En dit soort dingen is al gedocumenteerd! Het is dat er mensen zijn die schrijven over: ‘Dit is wat er gebeurt en dit is wat die mensen staan te doen.’ We spraken over menselijke offers …  zoals kinderen die geofferd worden en dat hun bloed wordt gedronken en dat soort dingen. Het is gewoon…  gewoon niet van deze wereld, dingen waarvan je je nooit kunt voorstellen dat die op de planeet gebeuren. En dat is die kerel waar we over spreken.

Een paar weken nadat ik deze belevenis had kwam ik uit mijn lichaam en werd ik naar een enorm huis gestuurd. Nu.. als ik een villa zie is dat een normale…  hoe vertaal je dat, dat is het wezen van die persoon, misschien het lichaam en het leven van die persoon. En dit was een enorme villa.

En er stond een andere persoon buiten. Dat was een man en hij was…  Toen ik naar hem keek dacht ik: “Dat lijkt me een medium.” En hij had al die boeken en kruisen en dat soort dingen bij zich.  En hij wachtte om in het huis te gaan om dat wezen te doen verdwijnen. Ja? En ik dacht toen: “Oh, lieve help. Als hij dat huis is gaat wordt hij gebraden frietjes. … [lacht] die wordt helemaal vernietigd. Hij moet hier blijven.” Dus ik zond een soort beeld naar hem ‘Blijf hier. Ga het huis niet in.’ En dat deed hij. Hij bleef daar.

En toen ging ik zelf het huis in. En dat was totaal duister. Het was zeer evil/boze energie. En als ik die situatie inga, dan is er geen oordeel. Op het moment dat je oordeel in die duisternis spuit, ben je er geweest. Dan wordt je vernietigd. Dan kun je er niet zijn. Het was alleen maar energie. Het was net als… ik zweef in blauwheid of in roodheid of in groenheid. Zo ervoer ik het. Intellectueel wist ik: “Oh, dit is dus wat evil is. Dit is wat voor kleur boosheid is of wat dan ook. Dit is hoe het in de vingers voelt. [ze wrijft haar duim en vingers over elkaar]  Zo voelt het tegen mijn huid. [ze veegt langs haar wang]

En ik ging het huis door en vond hem zittend op een troon in een ruimte. En hij zat er gewoon en hij keek naar me. En het was net… de totale energie was zuiver, onversneden kwaad. En ik zat naast hem. En ik keek alleen maar. Ik keek gewoon naar hem en hij keek naar mij. En ik had geen agenda (doel) Ik wist niet wat er ging gebeuren of zo. Ik zat gewoon bij hem.

En opeens stuurde hij een gevoel, een beeld, een vraag om genade. Dat overrompelde me. En zo gauw hij dat deed, voelde ik in mij die enorme toeloop van energie – Chi – dat was zuivere ongeconditioneerde liefde naar hem. En er stroomde licht in hem en het was net als: “Whoa!” Het is net…  Het was niet van deze wereld. En toen was ik weg vandaar. Ik was terug in mijn lichaam en het ging in mij: “Whoa, wat was dat? Wat gebeurde er met hem? “

En natuurlijk, dan komt het menselijke deel naar binnen en zegt:  ‘Hoe kan dat gebeuren? Ik zou hem gedood hebben of wat dan ook. Kijk naar al die lelijke dingen die hij deed.’ Ik ging even door die menselijke emoties of wat dan ook….. 

Bill:  Reactie als een mens?

Inelia: Reactie, ja. Een ogenblik een reactie als mens. Het was een ogenblik: ‘Hoe kan dit?’ Deze persoon had dit allemaal gedaan, al duizenden jaren. En hem werd genade gegeven en geschoond.’ Maar daar kan dat oordelen van de menselijke kant of lichaam niet mee gelijkgesteld worden, als ik dat werk doe, omdat dan deze mens [ze maakt een gebaar naar zichzelf] vernietigd zou worden en het werk niet had gedaan wat het omhoog gaan van het vibratieniveau van de planeet is. En die hele negatieve lading oppakken en die in het licht te keren, dat doet het heel veel omhoog gaan.

Bill:  Yeah.

Inelia: Dus, missie voltooid.

Bill: En mensen hebben elkaar al duizenden jaren veroordeeld, als het niet langer is, en dat heeft helemaal niets veranderd.

Inelia:  Het heeft niets veranderd. En het meest interessante – en dit gaat terug naar objectief bewijs – dit was een subjectief  bewijs, maar dit ging over iemand anders. Een vriendin van me, die ook een paranormaal medium is, ze belde me op met een van die dromen die ze had… absoluut moest ze me dat vertellen… Ze emailde me. Ze belde me niet. Ze emailde me.

En ze zei: “Ik moet je deze droom vertellen. Ik weet niet waar het over gaat. Ik weet ook niet wat het betekent maar ik weet dat ik het met je moet delen.” Ze zei dat ze in een enorme villa was gegaan, en grote villa met mij en die andere persoon die een wel bekend medium was – een man. En we liepen om het huis heen en ze zei… ze is een Feng Shui [ze spreekt het uit als Feng Shwee’] expert. Een Feng Shui expert. Hoe spreek je dat uit? Feng Shui?

Bill: Feng Shui [hij spreekt het uit als ‘Feng Shway’]… denk ik.

Inelia:  Feng Shui, Okay. Dus zij is een Feng Shui expert. Dus weet ze van de energieën in een huis. Ze gaat naar binnen… als ze een huis binnengaat, leest ze de energieën met haar medium bewustzijn en dan maakt ze veranderingen om die te veranderen.

Ze liep rond dit huis en ze zei dat het krakend schoon was. Het was compleet leeg en schoon, alsof er helemaal geen energieën inzaten. En ze kon zien waar schilderingen van de muren waren gehaald en alles dat was weggenomen. En toen ik… een van de dingen die gebeurden toen dat was voltooid met dat huis en na die persoon met licht was overstroomd, voelde het alsof hem genade verleend was en hij al zijn middelen met zich mee had genomen.

En nu vertelde zij mij die droom over wat het slot was van dat andere, dus ik kreeg dus een soort antwoord, weet je? [grinnikt]

Bill:  Ja.

Inelia: Wat er gebeurde, Yeah. Dat was hij.

Bill: En dus,  om dit even samen te vatten, die villa die jij bezocht had, dat was de echte plek, dit was niet een soort symbolische, astrale situatie?

Inelia: Juist.

Bill:  Dit was een echte villa in het stoffelijke universum. En hij was daar echt in een lichaam, en zat op zijn troon. En toen, astraal of in een of andere niet-fysieke vorm, zat je naast hem, maar hij wist dat je er was?

Inelia: Ja, Oh, absoluut.

Bill:  Als menselijk wezen in de echte tijd wist hij dat jij daar was?

Inelia:  Oh, ja.

Bill: Okay.

Inelia: Hij was zich daar buitengewoon bewust van. Hij wist. Ja.

Bill: Mm-hm, Dus dat is een voorbeeld, als ik begrijp wat je zegt, dat door gewoon stoffelijk naast iemand te zitten en je hele aandacht erop te richten – eerder zei je 110 % aandacht op die persoon – dan had dat een soort transformatie effect doordat iets door jou heen werkte?

Inelia:  Precies, ja.

Bill: En er is niks dat je erbij voegt, je denkt niet, je oordeelt niet, je bedenkt niks.

Inelia:  Nee.

Bill:  Je bent alleen een lens?

Inelia: Juist. En de reden waarom het op die manier nodig is, is om als je dingen op de planeet beïnvloedt en specifiek menselijke zaken/dingen, je mens moet zijn, anders bemoei je je ergens mee. Maar als menselijk wezen kun je feitelijk wel dingen doen om te beïnvloeden en om je met de mensheid te bemoeien en in het collectief tussen beide te komen.

Dus is het als het ware een kleine lus in de bemoei-wet,(de wet van tussenbeide komen) zoals een clausule die iemand kan gebruiken om dingen te laten gebeuren.

Bill: Ja. Dus jij… Dus wat ik jou hoor zeggen dus is dat je als menselijk wezen jij jezelf daar neerzet, en je focust je en dan word je die lens. Je neerzetten op de juiste plek en dan werkt iets door jou heen?

Inelia: Ja.

Bill: En jouw functie is in de grond dus om die lens te zijn en die lens te bewegen op de juiste tijd volgens jouw instructies?

Inelia: Ja.

Bill: En dat er geen persoonlijkheid of ego vastzit aan dit alles? Het is alleen maar een functie?

Inelia: Juist. Het is gewoon een functie. En de andere kant van die lens, is dat andere wezen. En dat wezen moet een vrije wil connectie met mij hebben. Ik kan mezelf niet dwingen naar  iemand. Negatief, positief, hoe je het ook wilt noemen – de kleur van hun werk hier. Ik kan die verbinding met iemand zelf niet forceren. Er moet een vrijwilligheid zijn bij die andere partij om zich met me op een bepaald niveau te verbinden.

Bill:  Als je naast dat meisje op het bankje in het park zit, is daar dan ook een soort verbinding? Zoals ‘hallo’ of iets zodat zij erkent dat je er bent en dat het goed is dat je er bent?

Inelia: Juist. De … normale  overeenkomst zit op een hoger niveau. Dus heeft ze al toegestemd in het hebben van een soort hulp, op dat moment en ze kan zelfs al om hulp hebben gevraagd, om hulp hebben gebeden en dat die hulp kwam.

Bill: Juist. Ja. Ja, dat begrijp ik.

Inelia: Maar op stoffelijk niveau, specifiek als ik te maken heb met een lichtwerker die helemaal bewust is, wil ik, kan ik hem alleen laten weten dat ik er ben en dan moeten ze me uitnodigen en vragen [lacht] of toestemmen met de interactie.

Bill: Ja, nou, laten we even deze stap zetten… dit is zo prachtig om iemand te interviewen die telepathisch is, omdat je precies weet wat ik je nu ga vragen [lachen beiden] Als jij mij als doel had gekregen… Okay. Telepathie werkt eigenlijk niet met een camera. Je moet eigenlijk wat zeggen! Mijn naam werd aan je gegeven. Is dit juist?

Inelia: Juist. Soms…

Bill: Bill Ryan. Gewoon zo?

Inelia: Nee, gewoon Bill.

Bill:  Bill?

Inelia:  ‘Bill’ en ‘Avalon’.

Bill: ‘Bill’ en ‘Avalon’

Inelia: Yeah.

Bill: En dat betekende niks voor jou?

Inelia:  Nee, niks. Ik had nog nooit eerder van je gehoord! Het spijt me. [ze lachen beiden]

Bill:  Dus…

Inelia:  Maar dat gebeurt vaker. Ik krijg een naam en wat er normaal gebeurt is, dat het me soms weken kost om die te vinden, om die persoon of de relatie ermee te vinden, omdat ik ook andere aanwijzingen krijg. Maar met jou ging dat heel snel. En normaal, als ik iemand snel vind, komt dat omdat het urgent is. Maken of breken, zoiets. Ik heb er geen idee van, normaal [lacht] maar…  Soms word me dat heel grafisch getoond.

Voor jou kreeg ik dus Bill en Avalon. Dus ging ik op mijn computer. Ik tikte Bill Avalon, en jouw website kwam tevoorschijn. En je interview… het laatste interview kwam. Dus ging ik naar jouw forum en ik zette er een berichtje op dat als tip bedoeld was om jou te ontmoeten. Het was een mail waar energie achter zat, zodat die niet gemist zou worden. Maar dan moest jij eigenlijk contact met me leggen omdat ik het niet kon doen…   ik kon niet van mijn pad afgaan, zoals zeggen: ‘Ik moet met je werken.’ [grinnikt]  Ja?

Bill:  Ja, jij moest op mij wachten zodat ik je kon benaderen?

Inelia: Ja.

Bill: Wat precies was wat ik deed.

Inelia: Juist. Yeah. Ik kan feitelijk zeggen: ‘Kijk, hier ben ik.’ Dat kan ik doen. Door een email te zenden of een persoonlijke boodschap of een post neerleggen met een bericht dat ik hier ben. En dan moet die andere persoon zeggen: “Ik wil je graag ontmoeten.” “Ik wil contact met je hebben.” of  “Ik wil graag met je praten.”

Bill: Dus de manier waarop dit met mij werkte was een perfecte ‘case study’,  een ‘studie van het geval’ over hoe je altijd werkt? Is dat zo? [lacht]

Inelia: Ja, zo was het. Ja. Yeah.

Bill:  Dat is zo verbijsterend. En hier zitten we dan. All right! En die opdrachten of missies of taken – hoeveel heb je daar al van ondernomen in je leven?

Inelia: [ze opent wijd haar mond]  Oh, dat is onmogelijk te zeggen.

Bill:  Honderden? Duizenden? Hoe..  Hoe groot…

Inelia:  Heel veel. .

Bill:  Een heel groot aantal.

Inelia: Yeah. Yeah. En zoals ik zei, sommige ervan zijn maar klein. Bij sommigen is het zo dat ik gewoon ergens naar toe moet en ergens moet zijn of iets moet zeggen tegen iemand.

Bill: Gewoon iets kleins dat een klein stukje van een dag is?

Inelia: Juist. Yeah.

Bill: En nou iets anders. Ik denk dat je me vertelde dat er bepaalde opdrachten zijn die doorgaan….

Inelia:  Die jaren doorgaan.

Bill: … heel lang doorgaan.

Inelia: Ja…. soms jarenlang.

Bill: Begrijp jij er iets van waarom iets soms een lange tijd nodig heeft om zich op te lossen?

Inelia: Nee. Daar heb ik nog nooit naar gekeken. Ik ben nooit nieuwsgierig geweest over waarom iets heel snel gaat of helemaal niet.

Bill: Omdat het niet jouw rol is om iets te analyseren?

Inelia: Juist, het is niet mijn rol om dat te analyseren of er nieuwsgierig naar te zijn of om te proberen er puntjes op te zetten.  [lacht] Dat wordt voor mij gedaan!

Bill: Ja. Ben je nieuwsgierig? Of zeg maar onderdruk je jouw nieuwsgierigheid?

Inelia:  Ik ben het helemaal niet.

Bill: Je bent helemaal niet nieuwsgierig?

Inelia: Nee. Nee. Het zijn gewoon aandachtspunten. Ik bedoel ik moet mijn aandacht op zoveel dingen zetten, dat als ik probeerde om me ook op nieuwsgierigheid te richten…  je kunt maar zoveel dingen tegelijk doen. [lacht]

Maar het is entertaining en lollig als het bewijs komt of de synchrone dingen komen, die laten zien waarom en hoe en al die andere dingen, omdat ik niet werk voor mezelf. Dit wordt allemaal georkestreerd door hogere wezens, of het zelf, of wat ook, het universum. En er zijn duizenden en duizenden mensen op de planeet aan het doen wat ik aan het doen ben. En duizenden en duizenden anderen, en miljoenen anderen die weer andere dingen doen, waar ik niet eens kan bijkomen, maar dat is een deel van wat ik aan het doen ben.

Bill: Hmm. Wat is de beste manier waarop je kunt beschrijven wie of wat het is waar jij je informatie van krijgt, zoals die zich richtende informatie. Waar gaat dit over? Wat is de bron van informatie, de richting, Wat?

Inelia: Okay. [schraapt haar keel] [zucht]. Het komt via diverse verschillende niveaus. Een ervan kan ik heel snel beschrijven omdat ik een focus heb op beide, is de vormloosheid van eenheid wat deel is van alles. Ja? Zoals de Goddelijke Bron.

Bill:  De uiteindelijke eenheid?

Inelia: Juist. Juist. Die is buiten de ruimte-tijd. En het is een vonk ervan die binnenkwam om bepaald werk te doen, maar de reden waarom dat het deed, omdat het geen hechting heeft naar wat er feitelijk op de planeet gebeurt, als je er over na denkt. En de hechting of de vraag kwam binnen door andere wezens en niveau… ah… mensen, zoals dat er een grote oproep kwam van de planeet als een entiteit en lichtwezens op/in de planeet die zeggen: “Help!” Ja? Om dit te doen, hebben we hulp nodig.”

En die oproep ging naar buiten en het was niet alleen een planetaire roep. Het kwam ook van andere wezens in de galaxy eromheen die beïnvloed zullen worden door wat er op de planeet gebeurt, misschien vandaag niet, maar misschien in een miljoen jaren. En die roep was als een enorme… een enorme roep van voelend bewustzijn, om een soort van interventie te verkrijgen op de planeet om haar – in deze tijdslijn – de verschuiving te laten maken die ze verondersteld wordt te gaan maken maar die wordt door negativisme geprobeerd te stoppen. Dus was het een enorme oproep en daarom kunnen wezens zoals ik in de tijdsruimte komen en dit doen, omdat het een antwoord is op die oproep.

De planeet heeft een traject te gaan die zij natuurlijk volgt. Het is een evolutionair traject.

Bill: Je bedoelt, bijvoorbeeld van de cultuur, de beschaving, de mensen die hier wonen?

Inelia: Alles.

Bill:  Okay.

Inelia: De planten, de rotsen, het water, de mensen. Het hele ding is één entiteit. Ook als mensen denken: “Oh, we zitten op de planeet en we werden hier neergezet, dus zijn we niet echt van de planeet”. Dat is een illusie, omdat ze gemaakt zijn waar de planeet van gemaakt is, stoffelijk gesproken. Ja? Het vlees is van hetzelfde materiaal.

Dat kwam van de planeet. Het wordt gevoed door de planeet. Het is deel van de planeet. Het is een geïntegreerd totaal wezen, met verschillende niveaus van bewustzijn erin – inclusief het menselijk collectief en andere collectieven van andere voelende wezens die op de planeet zijn en hier al miljoenen jaren geweest zijn.

En deze planeet, als eenheid, heeft een traject van evolutie. En wat er gebeurt is dat er op dit specifieke kritieke moment en in deze specifieke tijdslijn, er krachten zijn die proberen die evolutie te stoppen, omdat het in hun zicht, niet winstgevend/nuttig is om erin te evolueren [grinnikt] – in hun ogen. Ja?

Bill: Okay.

Inelia: En dan komen we bij de wetten van bestaan – want om te bestaan heb je wetten. Jullie hebben de wet van de vrije wil, bijvoorbeeld, die over de hele plaats geweld wordt aangedaan op deze planeet. Jullie hebben de wet van tijd-ruimte, het traject  dat de meeste mensen beleven als lineaire tijd, dat is een wet. En wetten zijn een soort van overeen gekomen regels waarmee het wezen binnenkomt om een spel te spelen.

Bill: De regels van het spel.

Inelia: Juist. Dus, als opeens de regels geweld worden aangedaan, kan het grootste deel van de spelers zich omkeren en zeggen: “Breng een scheidsrechter binnen, want dit is een unfair spel.” Ja?

Bill:  Mm-hm. Ja. Dit is fascinerend, omdat vele jaren geleden, ik iemand kende die iets deed wat heel erg leek op wat jij doet en hij noemde zichzelf een arbiter.

Inelia:  Ah, ja.! [lacht]

Bill: En hij verwees naar een aantal andere scheidsrechters waar hij zich bewust van was. En… ik bedoel, dit is een hele conversatie die we nog niet gevoerd hebben. Dat was een geweldige man en hij zei dat hij best een kick kreeg van de situatie, als hij stoffelijk een specifieke situatie binnenging en dat die lelijke, evil wezens dan gewoon naar hem keken en begonnen weg te rennen. [ze lachen beiden.] Natuurlijk ging hij er altijd  in en kreeg ze te pakken!

Inelia: Ah, ja. [lacht]

Bill: Het is een heel verhaal dat we konden vertellen. Maar… dat was mijn eerste ervar…  dit is best heel interessant. Dit is mijn eerste ervaring met iemand zoals hij en ik was behulpzaam door hem te ondersteunen zijn vermogens te verkrijgen die hij daarna kon gebruiken… Ik bedoel dat hij een oorlog stopte, bijvoorbeeld, zonder hulp. Het is een heel verhaal over hoe hij dat deed.

Terug naar waar wij waren. We spraken over waar jij binnen komt, om met een situatie om te gaan waar regels geweld werden aangedaan of waar overeenkomsten werden geschonden

Inelia: Juist. Mm-hm.

Bill:  Ja.

Inelia: Yeah. In de grond… van wat er momenteel op de planeet aan het gebeuren is, is buitengewoon negatief en … nou op stoffelijk niveau is er de schending van de vrije wil, omdat als je een collectief slapend houdt, door  besluiten ze nemen die beïnvloed worden door degenen die wakker zijn, dat is niet echt een vrije wil.

Bill: Het lijkt een beetje op het stoppen van mensen om te stemmen? Ja. Zeker.

Inelia: Ja. Of gewoon het overnemen van hun lichamen, zoals wanneer ze slapen en het voor hen te doen. Dus dat is niet echt een vrije wil –  dus dat is een van de dingen die geschonden worden. En dan alle oorlogen en al die andere negativiteit – angst. De vibratie van angst is waar negativiteit mee wordt opgebouwd. En de planeet wordt gebombardeerd…  de mensen van de planeet, het collectief wordt door vrees gebombardeerd door maar enkele mensen op de planeet. Ja? Die van de regerende elite. Ze bombarderen de hele bevolking, de hele planeet met angst, via de tv, door oorlogen, door misdaad…  ze vereeuwigen al die dingen, zelfs muziek. En ook dat is een schending van wat hier verondersteld wordt te gebeuren.

Bill: Juist.

Inelia: Het is een totaal bombardement.

Bill: Ja. Dus jouw rol, in de grond, is een beetje als een referee/scheidsrechter of een super arbiter in een spel. Het gaat om het veilig stellen dat het spel volgens de regels eerlijk wordt gespeeld. En als iemand die regels overtreedt…

Inelia: …foul! (=ongeoorloofd!) [lacht]

Bill: … dan zijn ze als het ware ….  Juist. Dan worden ze weer op de streep gezet. Ja?

Inelia: Yeah. Yeah.

Bill: En zo nu en dan stuur je iemand van het veld?

Inelia: Juist. [lacht]

Bill: Okay. Dus nu praat je erover zoals in een context van een set-up van een specifiek spel, dat een soort grenzen heeft of afbakening heeft. Wat voor spel het ook is, dan is jouw rol om veilig te stellen dat het spel gespeeld wordt zoals het oorspronkelijk werd ontvangen en overeengekomen werd het te spelen, door de spelers.

Inelia: Juist. Behalve als alle spelers overeenkomen dat ze het spel willen veranderen.

Bill: Dat begrijp ik. Okay.

Inelia: En daar was geen overeenkomst van op de planeet. En deze planeet wil niet langer meer in de negativiteit zijn.

Bill: Dat snapte ik. Okay. Okay. Nou, denk je, is dit nu een interventie om het te stoppen? (Engels: Is this, do you think, a one off intervention? )Gaat dit over het veranderen van de tijdslijnen en dat als die punten eenmaal worden omgedraaid op het spoor, hoeven dan wezens zoals jij bent, met een functionaliteit zoals die van jou, niet langer meer hier te zijn?

Inelia: Ja.

Bill: Dat is een goed antwoord! [lacht]

Inelia: [lacht]. En het gaat over tijdslijnen, omdat er andere tijdslijnen zijn op deze planeet waarin dat niet gebeurt. En er zijn tijdslijnen waarin alles al is opgelost.

Bill: Betekent dat dan dat er in andere tijdslijnen geen parallelle Inelia is omdat ze daar niet hoeft te zijn?

Inelia:  Juist.

Bill: Okay. Dus in al die parallelle werkelijkheden, is Inelia alleen hier in deze versies van de werkelijkheid waar ze nodig is.

Inelia:  Juist.

Bill: Waar de dingen niet verpest zijn. Oh, sorry. Waar dingen on-verpest zijn, terwijl andere plaatsen dat wel hebben.  (vertaler: hij probeert niet te oordelen, maar in het Nederlands blijft dat dus wel zo. Je kunt ook zeggen:  Waar dingen goed zijn, terwijl op andere plaatsen dat niet zo is.) (Engels: Where things haven’t got screwed up. Oh. Sorry. Where things have got screwed, whereas other places that haven’t.)

Inelia: Juist. Maar er zijn verschillende niveaus.

Bill: Okay.

Inelia: En dit is iets…  toen ik eerst in deze tijdslijn binnenkwam…  in deze tijdslijn, omdat, opnieuw, er is die veelvoudigheid van wezens in andere tijdslijnen…  toen ik eerst binnenkwam en me bewust begon te worden dat ik in de tijd-ruimte was, waren er bepaalde dingen waar ik niet zeker van was. Een ervan was, waar ik nou in de verschuiving zat? Zat ik er voor, tijdens of na de verschuiving? Ik wist het niet. En het andere was, in welke tijdslijn zit ik? Hoe ernstig is het? Wat gebeurt er in deze tijdslijn? Dat wist ik ook niet.

En ik ontdekte dat toen ik drie jaar oud was. En ik wilde eruit [lacht]. Ik had een totale, wat jullie misschien een totale zenuw instorting noemen, toen ik uitvond dat er nog steeds oorlogen op de planeet waren, ik realiseerde me… het drong tot me door in welke tijdslijn ik zat. En dat is een van de ergste! Ze hebben hier nog steeds oorlogen. En ik stortte totaal in en ik begon te huilen. En ik huilde ongeveer drie of vier dagen! Ze moesten me naar de dokter brengen, die me een injectie gaf en die liet me nog een paar dagen of zo slapen.

En toen, ik werd wakker en het was als: ‘Ik weet niet of ik dit kan.’ [lacht]. Ik dacht dat eerlijk in die tijd. Ik dacht echt dat ik daar niet toe in staat was!

Bill: En je was drie jaar oud?

Inelia: Yeah.

Bill: En je herinnert je dat heel helder nu, als je terugkijkt?

Inelia:  Oh, dat heb ik nooit vergeten! Het werd zo’n humorpunt in mijn familie. Hoeveel driejarigen hebben een zenuwinstorting [lacht] als ze ontdekken dat er nog steeds oorlogen zijn op de planeet? Dit was niet iets dat makkelijk werd vergeten.

Bill:  Herinner jij je ieder detail uit je jeugd?

Inelia: Nee, niet meer. Niet meer. Het was gewoon dat ik een totale herinnering had van alles dat er gebeurde en van ieder boek dat ik las. Als ik tien jaar geleden een boek had gelezen dan kon jij een boek in je handen houden, een pagina opslaan en me het paginanummer opgeven en dan reciteerde ik dat. Dat soort herinnering had ik. Maar op een bepaald moment liet ik dat vallen. [lacht]. Ik weet niet waarom! Misschien werd het gewoon te vol daarboven! Dus ik…

Ik kan echt terugkijken als me een datum en tijd wordt gegeven. Ik kan terugkijken en dat waarschijnlijk vinden, maar dat is nu gebrek aan interesse, misschien. Ik weet het niet. Maar ik heb nu geen volledige herinnering meer van alles dat er gebeurde.

Bill: En je totale opdracht hier, je gehele levensmissie hier – tot in welke graad is het succesvol of wordt het succesvol of is het op de weg om succesvol te worden? Hoe kun jij meten hoe goed je het doet? Of hoe goed wij het doen met jouw ondersteuning?

Inelia:  Ik denk dat er tijden zijn waarop ik iemand kan helpen en dat ze er niet mee instemmen. Ze gaan er dan niet naar teruggrijpen. En ik krijg dan even iets van: ‘Ik wilde dat ze dat wel deden. Het zou de dingen veel gemakkelijker maken voor de planeet. [lacht] als ze dat deden.’  Ik kan hier geen namen van mensen noemen omdat hen dat in een situatie zou brengen waar die vrije wil dan geweld wordt aangedaan, omdat ze er voor kiezen om er op een bepaald niveau niet aan mee te doen.

Bill:  Is het mogelijk dat dit een kwestie van timing is en dat je misschien terugkomt naar hen om te zien of ze er later wel aan meedoen.

Inelia: Dat doe ik ook echt. [lacht]

Bill: Juist.

Inelia: Ik probeer dat ieder jaar of iedere… afhankelijk van of me gezegd wordt ‘probeer het opnieuw’ -  dan zal ik me daar werkelijk weer zijn om te zien of ze er klaar voor zijn of wat ook.

Bill: Dus, je hebt een klein aantal hangende opdrachten waar je nog niet mee hebt kunnen opschieten, tot nu toe?

Inelia: Precies, ja! Maar bij degenen waar ik volledig contact mee heb kunnen maken – is iedereen erg succesvol geworden.

Bill: En over alles heen, in termen van de...  de totale context van dit alles, wat is… 

Inelia: …  de planeet.

Bill: … het veranderen van de tijdslijn.

Inelia:  Ja.

Bill: En … het herstellen van de vrije wil en de zelfbeslissing (vertaler: of de ontkenning van de vrije wil)  van de burgers van de planeet – hoe ver zitten we op het spoor? Kunnen we dit meten? Doen wij het goed?

Inelia: [zucht]. We doen het buitengewoon goed. Veel meer/ veel verder dan alle verwachtingen en ook is het nu wijd geopend. Er zijn geen beperkingen [lacht] van hoe veel er tot stand gebracht kan worden.

Bill: Dus is het wijd geopend in termen van de hoeveelheid van positief potentieel?

Inelia:  Juist. Ja.

Bill: Dat is het. Dat bedoel je ermee. Niet in termen van of we het zullen gaan maken of niet.

Inelia: Oh, nee. We zullen het gaan maken! [lacht]

Bill: Okay. Juist.

Inelia: En hoe ruig het gaat worden en moeilijk het gaat worden voor het grootste deel van de bevolking op de planeet, dat is nog steeds open. Het gaat niet zo slecht worden als het zou kunnen. Ja?

Bill: Mm-hm

Inelia: Maar hoe slecht het wordt, dat hangt echt af van het collectief. Het hangt werkelijk af van ieder individu of ze hun angst willen verwerken/afwerken.

Bill: Hmm!

Inelia: En ieder mens die dit doet, ieder individu dat besluit om zich niet te verbinden met die angst, voegt een beetje toe aan een hogere vibratie van de planeet en beïnvloedt dit weer bij honderden anderen.

Bill: Juist. Dus zeg je dat we… het duidelijk gaan maken, als het ware.

Inelia: Ja.

Bill: Maar dat het een onbekende variabele is over hoe ruig de rit gaat worden?

Inelia: Ja. [lacht] Dat wordt dan beslist door het collectief.

Bill: Betekent dit dat we de tijdslijn al hebben veranderd, of is dat te simplistisch, omdat het de vraag is in welke tijdslijn we zitten…

Inelia: Juist.

Bill: … en omdat het afhankelijk is van… als…

Inelia: [het] individuele. [lacht]

Bill: Laat me dat zinnetje opnieuw zeggen! Het is de vraag of – we op een bepaald aantal van verschillende tijdslijnen zitten en dat sommigen ervan woester zijn dan anderen – maar dat ze allemaal eindigen op de juiste punt?

Inelia: Mm-hm, Okay. Dus ieder mens op de planeet heeft beheersing over zijn eigen tijdslijn. En dat is een van die dingen waarvan de elite niet wil dat jullie weten, omdat als de persoon in staat is om zijn eigen tijdslijn te veranderen, ze niet díé zullen gaan kiezen waarin ze voor de rest van hun leven in slavernij zullen zijn. Ze gaan die kiezen waar ze wat dan ook  kunnen manifesteren en waar ze dan ook een prachtig leven kunnen leiden.

Bill: Juist.

Inelia: Dus, als we praten over hoe we de tijdslijn hebben veranderd dan zou de juiste vraag moeten zijn: ‘Heb ik mijn tijdslijn veranderd?’ en je bij die anderen voegen die dezelfde tijdslijn willen hebben die ik wil. [lacht]

Bill: Nou heb ik de visuele metafoor om – tussen kommaatjes – ‘de tijdslijn’, als een feitelijke dik gebreid touw dat uit miljoenen draadjes bestaat…

Inelia: Mm-hm

Bill: … die dus onderling dooreen gevlochten zijn…

Inelia: Juist.

Bill: .. met een aantal verschillende draaiingen om een tijdslijn te maken.

Inelia: Ja.

Bill: En ieder van ons schept de draad die we willen en verbinden ons met anderen die allemaal hun draadjes scheppen die zij willen.

Inelia: Precies. En als die een bewuste keuze gedaan hebben voor die draad met de draden en het bij elkaar komen, dan is er niet langer meer slavernij. Dat is onmogelijk. Dan heb je niet langer meer oorlogen, behalve als er een groep is die werkelijk oorlogsspelen ingaan zodat die hun eigen tijdslijn samen kunnen creëren.

Bill:  Wow! Dat is een best wel een ongelooflijke gedachte, moet ik zeggen. In een vorige conversatie die we hadden, de vorige keer, zette je er een soort percentage bij. Je zei dat er 70 procent behandeld was en dat het misschien niet precies was wat je zei. Waar verwees je toen naar?

Inelia: Een ‘gesmeerde’ overgang zonder chaos, en …  zoals miljoenen levens die verloren raken.

Bill: Ah. Okay. Nou snap ik het. All right. Dus die 70 procent is van het soort spectrum gesmeerd-ruig.

Inelia: Juist. [lacht]

Bill: Okay. Maar eigenlijk zeg je de totale uitkomst is verzekerd.

Inelia: Absoluut, yeah.

Bill: Ben ik juist om te begrijpen dat toen je hier kwam, enkele tientallen jaren geleden, je … eh dat de uitkomst nog niet verzekerd was. En dat sinds die tijd de condities veranderd zijn. En nu is het wel verzekerd.

Inelia: Ja.

Bill: Okay. En om het samen te vatten, ik probeer niet om dingen te simplificeren op een  ruwe manier om te zeggen dat je dit alleen hebt gedaan. Je zei eerder al, je wilde erop wijzen dat je dat natuurlijk niet alleen hebt gedaan. Dit was een hele beweging. Het is een heel concept. Het is een inspanning van een heel team met tienduizenden mensen die er bij zijn betrokken. En we zullen de meeste ervan nooit kennen.

Inelia: Ik zou zeggen miljoenen. Ik zou miljoenen zeggen.

Bill: Mil…  Ja.. Op allemaal verschillende manieren.

Inelia: Juist.

Bill: Er zijn wezens die hier incarneren van overal vandaan en van ooit ergens.

Inelia: In de godd… In het bekende universum. [lacht]

Bill: Precies. Yeah. Uit het universum en van buiten het universum.

Inelia: Juist.

Bill: En van de planeet uit de buurt. Ik bedoel alle soorten dingen gebeuren hier.

Inelia: Yeah.

Bill: En veel mensen die dit zien/lezen en persoonlijk ontmoetingen gehad hebben met sommige van die wezens. Ze kunnen zelfs zèlf die wezens zijn.

Inelia: Juist.

Bill: Ze kunnen die wezens zelf zijn en ze realiseren zich niet eens, en deze video/tekst gaat ze wekken! Hoe is dat?

Inelia: [lacht] Ja.

Bill: [lacht] Omdat we hier de interessante gelegenheid hebben, of dat je eerder naast iemand zit op een bankje in het park of dat je een kwade despoot bezoekt op zijn troon in zijn villa, persoonlijk kun je feitelijk dit virtuele doen, door deze video, door je aanwezigheid te presenteren.

Inelia: Juist.

Bill: Met iedereen die dit bekijkt, tienduizenden mensen en misschien is het daarom dat we dit doen.

Inelia: Het is geen toevalligheid dat je kijkt naar deze video. [lacht]

Bill: Je kunt er niet voor vluchten. Dat… Ja, dat is… Ik bedoel, ik moet zeggen dat die gedachte net  bij me opkwam. Maar hier zou iets in kunnen zitten, niet?

Inelia: [lacht]

Bill: [lacht]

***********************

 

Bill: Nou Inelia, het is nu een paar weken later. Er is nog iets anders waar we misschien over moeten praten, omdat je in het interview sprak over parallelle tijdslijnen, over verschillende alternatieve werkelijkheden, en dat wij tot een bepaalde graad een keus hebben over wat we ervaren.

En juist nu zijn dingen heel verwarrend, omdat er heel veel informatie is. Je krijgt profetieën en voorspellingen en visioenen en dromen en mensen denken: ‘Oh, mijn God. Dit gaat er gebeuren en dat gaat er gebeuren’, en dat mensen dingen verteld is door astrale wezens en ET’s en dan gebeuren die dingen niet.

En wat betekent dat? Welke raad kun je geven aan iemand die bezorgd is over wat het is dat hen verteld werd dat er zal gebeuren of misschien zal gebeuren.

Inelia: Er zit een aspect in wat werkelijk interessant is, omdat als de informatie is uitgebracht, we collectief kiezen om er mee in te stemmen of er niet mee in te stemmen. Dus, het eerste dat ik wil zeggen is, om er niet mee in te stemmen. [lacht]

Bill: Wat zeg je tegen mensen die tot nu toe gekeken hebben en als ze gewoon niet kunnen geloven wat jij zegt. Ze kunnen niet geloven dat je echt bent, werkelijk bent, omdat er ook zoveel dingen daar buiten zijn die niet werkelijk zijn of die misleidend zijn. En ze denken dan: ‘Weet je wat? Ik ga gewoon naar wat anders, want dit is idioot.

Inelia: Ik wil die werkelijkheid erkennen, en ik denk dat je het perfecte pad opgaat, wat weggaan is en om ergens anders naar te gaan kijken, omdat ik niet werkelijk voor je ben en ik zal nooit werkelijk voor je worden. En ik ben het er mee eens – je hebt helemaal gelijk.

Bill: Of misschien word je nog werkelijk als ze het een tweede keer bekijken.

Inelia: Misschien.

Bill: [lacht]

Inelia: Dan is hun werkelijkheid veranderd.

Bill: Okay. En ik weet dat je nog iets wilt zeggen. Er is de mogelijkheid  dat als er iets niet wordt begrepen, dat mensen zoiets denken dat je met je toverstok zwaait en de dingen beter maakt of orders aanneemt voor mensen en dat je besluiten neemt over wat te doen en wat niet te doen en zo voorts. En daar is een hele verklaring voor, wat voor jou nuttig kan zijn om te onderstrepen.

Inelia: Ja. Ik kies nooit met wie ik werk. Dat komt door mijn hoger zelf of goddelijke interventie of hoe je het ook wilt noemen. Ja? [grinnikt] Maar waar ik me in de grond op concentreer, is het collectief. Dus, als je voelt dat ik iets heb dat ik je kan aanbieden, kun je naar mijn website gaan en daar staat materiaal op. Er is een ton aan informatie, oefeningen en dingen die je kunt doen.

Maar ik werk niet meer individueel met mensen, omdat het nu een andere tijd is. Het gaat niet over wat Inelia voor u kan doen. Het gaat over jou die aan de oproep beantwoordt. Dit is een oproep naar actie en daarom stemde ik toe om dit interview te doen en zeg ik: ‘Hoe kan ik als kijker, hoe kan ik mee doen en bij dit werk helpen.? Ja? ‘Waar zit je vreugde in? In wat ligt je passie? Volg die.’

Bill: Dus jij bent niet een hersteller? Je bent een katalysator. Ja?

Inelia: Ja, een katalysator. Dat is er een goed woord voor. Een katalysator. En jullie kunnen ook een katalysator worden. Het gaat er gewoon om, hoe doe je dat? En dat gaat dus over het omhoog laten gaan van je eigen persoonlijke vibratie en je zult zelf een katalysator worden.

Bill: Dus we kunnen allemaal elkaars katalysator worden.

Inelia: Absoluut.

Bill: Het is de potentiële synergie die er is. 

Inelia: Oh, ja.

Bill: Want het is een probleem nietwaar, dat mensen altijd naar iemand zoeken om hen te redden, om iets voor hen te doen, om ze veilig te stellen, om ze ergens uit te halen. Ze wachten op geestvervoering. Ze wachten op God om hen te helpen, of op ET’s om hen te helpen. En het laatste dat jij wilt is in die rol te stappen, omdat dat niet is waarom jij hier bent.

Inelia: Dat ga ik niet doen. [lacht] En een van die dingen is dat dit niet de fout van de persoon is maar dat het de manier is waarop het programma is gedownload, zodat de elite absolute controle kan hebben. Ja? Want dan ontkracht je een persoon zoveel dat ze zich niet realiseren dat ze zichzelf kunnen helpen. Maar dat kunnen ze wel. Ieder individu kan het zelf. Ieder individu kan niet alleen een katalysator zijn voor zijn eigen leven maar ook voor iedereen om zich heen.

Bill: Dus, dit klinkt als een van jouw belangrijkste boodschappen. Iedereen heeft toegang tot wat jou geschonken is om toegang toe te hebben. Dat niemand iemands toestemming nodig heeft om beginnen te werken en om dingen beginnen te herstellen. Niemand hoeft zelfs georganiseerd te zijn of niemand hoeft te wachten tot iemand zegt: ‘Okay. Dit is het startschot. Laten we gaan.’

Inelia: Juist.

Bill: Je moedigt alleen mensen aan om zichzelf te bekrachtigen en om door te gaan met wat ze hier kwamen doen.

Inelia: Absoluut, ja. En nog een punt hier is dat we allemaal met deze vermogens binnen kwamen. Ja? En door het programmeren en door onze opvoeding, culturele situatie of wat ook, hebben we dat op weg verloren. Ik heb verscheidene van mijn gaven zelf verloren. En ik persoonlijk moet er aan werken om ze weer terug te krijgen of uit te vinden, waarom niet. Ja?

Bill: Dus het is er allemaal. En als iets is verloren dan is het niet echt verloren. Het is gewoon tijdelijk misleid en alles wat je moet doen is het weer terugvinden.

Inelia: Dat is zo. Ja. Je moet het opnieuw terugvinden. Maar, het belangrijke aspect van al deze dingen is dat het niet gaat om stoelen door een kamer te schuiven. Het gaat niet over gedachten lezen in de gedachten van mensen. Het gaat niet over het genezen van zieke mensen. Het gaat om je eigen groei in bewustzijn naar een hogere vibratie, dat je jezelf kan laten vibreren op het hoogste wat je maar kan, en deze dingen zullen vanzelf komen. Ja? Opeens voelen mensen zich beter naast je en opeens ben je in staat om meer efficiënt te doen en te zijn, door deze vaardigheden, door de vibratie van de planeet te verhogen of een betere wereld te maken, wat weer een ander manier is om dat zeggen.

Maar als je naar buiten gaat en geobsedeerd bent om een tafel door de kamer te verschuiven, dat is niet… Ik bedoel, ja misschien, het is mogelijk dat er mensen zijn die dat kunnen. Jij bent ook in staat om het te doen, uiteindelijk maar hoe helpt dit? Je staat gewoon op en pakt de tafel en schuift die door de kamer. Hoe kan dit de planeet helpen? Ja?

Bill: Er zit voor mij een goeie analogie in Star Wars. Er zit zoveel waarheid in die prachtige film. Daar heb je kleine Yoda die al die krachten heeft en hij laat Luke zien hoe hij zijn toestel uit het moeras tilt met zijn vermogens om vanaf de verte dat op te tillen. Maar daar gaat de film niet over. De film gaat over de kracht van de force. En de film gaat over hoe de duistere kant verslagen moet worden en hoe je je eigen vermogens moet gaan bruikbaar maken met anderen om het Rijk, the Empire, te verslaan, zogezegd.

Inelia: Absoluut, ja. [lacht]

Bill: En dat gaat niet over magische trucs.

Inelia: Nee, het gaat niet over magische trucs.

Bill: De magische trucs zijn wel grappig en die zijn een zijeffect en zijn absoluut niet belangrijk. En..

Inelia: Niet belangrijk, nee.

Bill: En voor iemand die op afstand is geïnteresseerd, hier achter de camera, ik, als Bill Ryan, ik kan helemaal geen magische trucs, maar dat geeft niet. Ik kan nog steeds een volledig ontwikkelde deelnemer zijn bij dit transformatie proces en alles wat ik moet doen is een  camera laten draaien en dat is…

Inelia: [grinnikt] Dat is het precies. Je hoeft geen speciale krachten te hebben om op ‘record’ te drukken. {Verder niet te horen}

Bill: [lacht] Ik kan het met mijn eigen handen doen. Ik hoef het niet met mijn gedachten te doen.

Inelia: Precies.

Bill: Precies. Is er nog iets anders dat je wilt zeggen als laatste boodschap aan de mensen die hierna  kijken? Er zullen meer video’s komen. Er zal meer informatie zijn. Er zullen persoonlijke presentaties zijn. Ga je nog workshops of conferences geven…?

Inelia: Mogelijk, ja. Yeah.

Bill: Mmh. Dus dit zal niet het laatste zijn dat mensen van je zullen zien.

Inelia:  Nee, nee. [grinnikt]

Bill: [grinnikt] Dat is dan om naar uit te kijken voor ons. Wat ik er van denk is, als ik mijn persoonlijke gedachten hierover kan geven, is dat dit een geweldige reis is die nog maar net begint. En ik moedig iedereen aan die hiernaar kijkt, die dat ook zo vindt, dat dit een geweldige reis is die maar net is begonnen. Zelfs als het misschien voor je persoonlijk voelde, dat het misschien enkele jaren geleden al begon, maar het begint nog maar net. Er is heel veel werk te doen. Er zijn veel mensen die deze reis meemaken en er is veel lol te beleven en heel veel belangrijk werk te doen.

Inelia: Ja, dat is zo. En het gaat niet alleen maar over wat er in de volgende 2 of 3 jaren gaat gebeuren. En het gaat niet over al die rampen die er over de planeet komen. Het gaat daar allemaal niet over. Het gaat om wat er daarna gebeurt.

Bill: Het gaat om wat er daarna gebeurt.

Inelia: Yeah.

Bill:  En het zou heel goed zijn wat jou betreft als er helemaal geen rampen of wat anders .. zouden zijn.

Inelia: Oh, absoluut. Laten we het daar mee eens zijn. [lacht]

Bill: [lacht] [en de muziek neemt af.]
 

Voor contact met Bill kun je een email sturen naar: bill@projectavalon.net