include("pappie.php") ?>
"Hoop" door Steven M. Greer
Dr. Steven Greer Vertaling: Puk Een paar maanden geleden, had ik op een ochtend net voor het opstaan een zeer heldere droom. Een gedachte – terugkerend en vasthoudend – kwam in mij op en zei zacht: "Laat ons hopen, zo dat wij mogen leven..." Terwijl deze gedachte telkens terugkeerde, verschenen er een aantal heldere plaatjes: Allereerst trof ik mezelf aan in Afrika, in een landelijke en verlaten plaats, duidelijk armoedig met een gebrek aan elke mogelijkheid tot levensonderhoud. Een kind, misschien 10 jaar oud, zwierf door dit akelige en verboden landschap, verhongerend, en een jonger stervend kind in zijn armen wiegend. En de stem zei: Laat ons hopen, zodat wij mogen leven… Ik huilde toen ik zag dat dit, en dit alleen – de vonk van hoop in de ziel van dit kind – hem voortdreef te leven. Temidden van het lijden en tegen alle verwachtingen in, was de hoop de drijvende kracht die hem ondersteunde. Toen zag ik mijn eigen kindertijd – soms wanhopig en alleen, niet wetend hoe ik kon overleven en niet wetend hoe ik verder moest gaan. En deze gedachte herhaalde zich: Laat ons hopen, zodat wij mogen leven. En dus zag ik dat dat soms letterlijk het enige was dat ik bezat: De vonk van hoop, ergens in de krochten van mijn ziel, die mij hielp door te gaan – zelfs tot vandaag. Hoop. Daarna zag ik iedereen die op dit moment op Aarde leeft, in deze tijd van grote veranderingen, uitdaging en moeilijkheid, en deze ene gedachte herhaalde zich: Laat ons hopen, zodat wij mogen leven… En ik zag dat dit de onmisbare kwaliteit is die wij allemaal moeten vasthouden: Hoop, die ons samen voort zal dragen naar de vervulling van de belofte van de mensheid. Alhoewel wij niet kunnen leven van hoop alleen, wij kunnen zeker niet zonder leven. Dus door de komende dagen van testen, veranderingen en de transformatie van het leven op Aarde, kunnen wij ons naar binnen keren en horen, en nooit vergeten: Laat ons hopen, zodat wij mogen leven… Steven M. Greer MD, |