|
Home >
Nederlands >
Adam's Kalender
|
Adam's Kalender
Samengevat en vertaald uit een artikel van Dan Eden voor Viewzone.com en een artikel van Michael Tellinger op Ufodigest.com.
Ze zijn er altijd al geweest. Ze vielen mensen op. Maar niemand wist wie ze gemaakt had, of waarom. Tot voor kort wist ook niemand hoeveel het er waren. Nu blijken ze overal te liggen - duizenden, zelfs honderdduizenden ervan. En het verhaal dat ze vertellen, is het belangrijkste verhaal uit de geschiedenis van de mens. Maar het is wel een verhaal dat misschien niet iedereen wil horen.
De ontdekking
Er is een verbluffende ontdekking gedaan in een gebied in Zuid-Afrika, ruim 200 km van de kust, ten westen van de haven van Maputo. Het zijn de overblijfselen van een enorme metropolis die, voorzichtig geschat, zo'n kleine 4.000 vierkante kilometer groot moet zijn geweest - groter dan het huidige Johannesburg. Het is onderdeel van een nog grotere gemeenschap die ongeveer 25.000 vierkante kilometer groot was, en die gebouwd moet zijn - hou je vast - ergens tussen 160.000 tot 200.000 jaar Voor Christus!
De afbeelding hierboven is een close-up uit het gebied, gemaakt met Google Earth (coördinaten: 25 54' 07.13" S / 30 16' 48.04" E). Het ligt tamelijk afgelegen en de "cirkels" werden al vaak gezien door plaatselijke boeren. Die namen aan dat ze gemaakt waren door inheemse volken uit het verleden. Maar vreemd genoeg nam niemand ooit de moeite om uit te zoeken wie en wanneer dat precies was geweest.
Daar kwam verandering in toen onderzoeker en auteur Michael Tellinger de plaatselijke brandweerman en piloot Johan Heine tegen het lijf liep. Die had de ruïnes al vaak vanuit de lucht bekeken tijdens zijn vluchten over de regio. Zo had Heine de unieke mogelijkheid gehad om de enorme hoeveelheid en afmetingen van die vreemde stenen nederzettingen te zien. Hij wist dat ze niet op hun juiste waarde geschat werden.
"Toen Johan me voor het eerst de oeroude stenen ruïnes in Zuid-Afrika liet zien, had ik geen idee van de ongelofelijke ontdekkingen die we zouden gaan doen in de twee jaren daarna. De foto's, artifacten en het bewijs dat we hebben verzameld, wijzen onomstotelijk op een verloren gegane en nog nooit eerder ontdekte beschaving, die ouder is dan alle anderen. Niet een paar honderd jaar ouder, niet een paar duizend jaar, maar duizenden en nog eens duizenden jaren. Deze ontdekking is zo verbluffend dat ze niet gemakkelijk aangenomen zal worden door de bestaande oudheidkundige en archeologische gemeenschap, zoals we al gemerkt hebben. Er zal een totale omslag nodig zijn in hoe we onze menselijke geschiedenis bekijken," aldus Tellinger.
Waar de oude stad gevonden werd:
Om het aantal en de omvang van deze ruïnes te zien, kun je Google Earth opstarten en beginnen bij de volgende coördinaten:
Carolina -- 25 55' 53.28" S / 30 16' 13.13" E
Badplaas -- 25 47' 33.45" S / 30 40' 38.76" E
Waterval -- 25 38' 07.82" S / 30 21' 18.79" E
Machadodorp -- 25 39' 22.42" S / 30 17' 03.25" E
Daarna kun je een lage vlucht maken over het gebied dat gevormd wordt door dit vierkant. Ze liggen overal.
Enkele foto's van de ruïnes:
Het gebied wordt gekenmerkt door één bepaalde grondstof: goud. "De duizenden oude goudmijnen die hier de afgelopen 500 jaar ontdekt zijn, wijzen op een verdwenen beschaving die lééfde voor het graven naar goud, en dit voor duizenden jaren achter elkaar," zegt Tellinger. "En als dit werkelijk de wieg van de mensheid is, kijken we hier dus waarschijnlijk tegen de dagelijkse bezigheid van de oudste beschaving ter wereld aan."
Waarom zou goud zo'n belangrijke rol gespeeld kunnen hebben voor de dichte bevolking die hier ooit leefde? De plaats is een ruime 200 km van een prachtige haven vandaan waar zeehandel zo'n groot volk ondersteund zou kunnen hebben. Maar vergeet niet - we hebben het over 200.000 jaar geleden!
De ruïnes bestaan voornamelijk uit stenen cirkels. De meesten zijn begraven in het zand en zijn alleen goed te zien via de satelliet of vanuit een vliegtuig. Sommigen zijn bloot komen te liggen doordat het veranderende klimaat het zand weggeblazen heeft, waardoor de muren en fundamenten onthuld werden.
"Ik zie mezelf als redelijk open minded, maar ik moet toegeven dat het kwartje pas na ruim een jaar bij mij viel. Toen pas realiseerde ik me dat we hier daadwerkelijk te maken hadden met de oudste structuren die ooit door mensen op Aarde gebouwd waren. De voornaamste reden hiervoor is, dat ons altijd geleerd is dat nooit iets van betekenis uit zuidelijk Afrika gekomen is. Dat de machtige beschavingen allemaal opkwamen in Sumerië en Egypte en dat soort plaatsen. Er werd ons verteld dat dit hoekje van de wereld gevuld werd door jagers en zogenaamde Bosjesmannen, totdat het Bantu volk uit het noorden zich hier kwam settelen, wat dan zo ongeveer in de 12e eeuw VC gebeurd moest zijn. En die Bosjesmannen hadden geen enkele grootse bijdrage aan de technologie of beschaving geleverd," aldus Tellinger.
Een rijke en diverse geschiedenis
Toen ontdekkingsreizigers deze ruïnes voor het eerst tegenkwamen, veronderstelden ze dat nomadische stammen ze gemaakt hadden om vee in te houden, zoals het eerdergenoemde Bantu volk. Er was geen historische kennis over enige oudere beschaving die in staat zou zijn om zo'n dichtbevolkte gemeenschap op te bouwen. Er werd weinig moeite gedaan om het gebied te onderzoeken, omdat de omvang van de ruïnes onbekend was.
Gedurende de afgelopen 20 jaar hebben mensen als Cyril Hromnik, Richard Wade, Johan Heine en nog enkele anderen ontdekt dat deze stenen structuren niet zijn wat ze lijken. Er wordt nu gedacht dat ze in werkelijkheid de overblijfselen van oude tempels en sterrenwachten zijn van verloren beschavingen die teruggaan tot vele duizenden jaren geleden.
De ruïnes strekken zich uit over een enorm gebied. Velen zijn al bijna volledig weggesleten door erosie of zijn met grond bedekt door boeren en het weer. Sommigen hebben goed genoeg overleefd om hun enorme omvang te kunnen zien (zie afbeelding hieronder). Er zijn originele muren die 1,5 meter hoog en 1 meter dik boven de grond uit torenen. Ze zijn te vinden in Zuid-Afrika, Zimbabwe, Botswana, Zambia, Kenya en Mozambique. Opvallend is dat de meesten geen enkele deur hebben.
Als we de volledige metropolis bekijken, wordt duidelijk dat dit een goed georganiseerde gemeenschap was van een hoog ontwikkelde beschaving. Er zijn woningen, forten, tempels en irrigatie systemen. We vinden wegen die de gemeenschap met terrassen verbinden die voor agricultuur gebruikt werden, en die sterk lijken op de terrassen die gevonden zijn bij Inca-nederzettingen in Peru. Ze beslaan een oppervlakte van tenminste 200.000 vierkante km. Andere wegen leiden naar oeroude goudmijnen, waarvan er meer dan 2.000 gevonden zijn.
Aan de bewaard gebleven delen van één lange weg te zien, liep die van de kust van Mozambique naar Botswana en mogelijk zelfs nog verder. Een ruwe berekening laat zien dat voor de aanleg van de originele wegen meer dan 500 miljoen stenen van elk tussen de 10 en 50 kg nodig geweest moeten zijn. Als we aannemen dat de wegen ongeveer 2% van de gemeenschap uitmaakten, komt het totaal aantal benodigde stenen uit op een bijna ondenkbaar aantal. En waarom waren er eigenlijk stenen wegen nodig? De huidige wetenschap is immers van mening dat het wiel pas ergens in de 15e eeuw in dit deel van de wereld moet zijn gearriveerd, met de Portugese ontdekkingsreizigers mee.
Hoe de oudheid werd vastgesteld
Toen de ruïnes onderzocht werden, wilden de onderzoekers de verloren beschaving graag in historisch perspectief plaatsen. De stenen waren bedekt met een laag die oud leek, maar niet geschikt was voor koolstof-14 datering. Toen onthulde een toevallige ontdekking de oudheid van het gebied, en dat zorgde voor een koude rilling bij archeologen en historici.
Tellinger: "Johan Heine ontdekte Adam's Kalender in 2003, door puur toeval. Hij was op weg om één van zijn piloten te zoeken, die met zijn vliegtuigje tegen een rotswand was gecrasht. Daar viel het Johan op dat een aantal grote stenen uit de grond omhoog staken in een aparte formatie. Nadat hij de gewonde piloot gered had, liep Johan tussen de monolieten door en realiseerde zich direct dat die precies in alle vier de windrichtingen geplaast waren - noord, zuid, oost en west. Tenminste, er waren drie monolieten die zo stonden, maar aan de kant van het westen was alleen een gat in de grond te zien. Er ontbrak iets.
Na maanden van meten en bekijken, concludeerde Johan dat het perfect in overeenstemming was met de opkomst en de ondergang van de zon. Hij stelde de zonnewendes vast en de equinoxen. Na een lange zoektocht werd uiteindelijk ook de ontbrekende monoliet teruggevonden: een natuurreservaat in de buurt had de mooie steen, die een menselijke vorm heeft, in 1994 meegenomen om hem te gebruiken als siersteen bij de ingang.
De eerste berekeningen over de ouderdom van de kalender werden gebaseerd op de opkomst van Orion, een sterrenbeeld dat bekend staat om zijn drie heldere sterren. Die vormen samen de "riem" van de mythische jager.
De as van onze Aarde 'wiebelt' een beetje, waardoor de hoek van sterren en sterenbeelden die aan de hemel te zien zijn, verandert in cycli. Deze beweging, ook wel de precessie genoemd, voltooit zijn cyclus in ongeveer 26.000 jaar. Door vast te stellen wanneer de drie sterren uit Orion's riem horizontaal op de horizon lagen, kunnen we inschatten wanneer de drie stenen in de kalender in lijn met deze drie opvallende sterren lagen.
De eerste berekening kwam uit op minimaal 25.000 jaar geleden. Maar nieuwe en preciezere metingen kwamen uit op een steeds ouder jaartal. De volgende berekening werd verricht door een meester op archeo-astronomisch gebied, die anoniem wil blijven uit angst voor spot vanuit het academische broederschap. Zijn meting was ook gebaseerd op de opkomst van Orion, en deed een leeftijd van tenminste 75.000 jaar oud vermoeden.
De meest recente en meest accurate berekening, die gedaan werd in juni 2009, komt uit op een leeftijd van tenminste 160.000 jaar oud, gebaseerd op de stand van Orion maar ook op de erosie van de dolerietstenen. Er waren namelijk stukken van de markeerstenen afgebroken, en die lagen op de grond. Als ze de stukken weer terug probeerden te plaatsen, bleek dat er al ongeveer 3 cm van de stenen afgesleten was door erosie. Dit hielp om de leeftijd van de plek vast te stellen, omdat de erosiegevoeligheid van doleriet bekend is.
Dat er dolerietstenen op die plek lagen vormde een extra aanwijzing dat het hier niet om een natuurlijk gevormde plek ging, omdat de dichtstbijzijnde doleriet-ader een kleine kilometer verderop te vinden is. Dit betekent dat de architecten veel moeite hebben gedaan om de zware stenen daar te krijgen. De middelste monoliet is zorgvuldig uitgehouwen zodat zijn schaduw door de ondergaande zon viel op de platte zogenoemde "kalendermonoliet".
 |
Enkele foto's van het monument:
De stenen constructie van Adam's Kalender vormde oorspronkelijk een cirkel. Net als Stonehenge, maar dan ouder. De originele vorm is nog steeds duidelijk zichtbaar op satellietfoto's. Adam's Kalender is gebouwd langs de 31 graden meridiaan, net als Groot Zimbabwe en de grote piramide van Gizeh.
Kortgeleden is ontdekt dat de omgevallen monoliet op de buitenste cirkel die het lentepunt markeert, de vorm heeft van het havik-hoofd van Horus uit Egypte en lijkt op de vogelbeelden uit de ruïnes van Groot Zimbabwe. Hiermee zou dit verreweg het oudste standbeeld van de Horus havik zijn.
Vele van de cirkelvormige structuren staan in lijn met specifieke geografische punten, zoals zonnewendes en equinoxen. Maar pas toen Johan Heine andere mogelijke geometrie begon toe te passen op de ruïnes, kwamen de echte verborgen geheimen naar boven. Ze zitten vol met raadselachtige geometrie, Reiki symbolen en de Phi factor of Gulden Snede van 1,618.
Waarom zoveel interesse in goud?
Zuid-Afrika staat bekend als de grootste goudproducent ter wereld. Het meeste goud wordt gedolven in een gebied genaamd Witwatersrand, dat vlakbij de oude metropolis ligt. Bij archeologische onderzoeken in de oeroude mijnen zijn aanwijzingen (zoals stenen objecten) gevonden die erop duiden dat de mijnbouw zover als 100.000 jaar teruggaat in Zuid-Afrika. Het lijkt waarschijnlijk dat de oude metropolis op deze plek gevestigd werd vanwege de grootste voorraad goud ter wereld. Maar waarom zouden oude volken zo'n moeite doen om goud te winnen? Je kunt het niet eten. Het is te zacht om gereedschappen van te maken. Je kunt het eigenlijk alleen maar gebruiken voor mooie versieringen.
Voor het antwoord moeten we kijken naar de periode waarover we het hebben, 160.000 - 200.000 VC en wat er toen gebeurde op onze planeet.
 |
Ik zal eerlijk zijn. Het nu volgende deel van het verhaal is moeilijk om op te schrijven. Het is zo schokkend dat de gemiddelde persoon het niet zal willen geloven. Als je bent zoals ik, zul je eerst zelf research willen doen, en dan de nodige tijd nemen om de feiten te laten bezinken.
Er wordt ons vaak verteld dat de Egyptenaren - de farao's en de piramides - de oorsprong zijn van onze bekende geschiedenis. De oudste dynastieën gaan terug tot zo'n 3.200 jaar VC. Maar de Sumerische beschaving, in wat nu Irak heet, is veel ouder. En we hebben veel van hun oude tabletten vertaald, geschreven in spijkerschrift en nog oudere schriften. Dus we weten veel van hun geschiedenis en legenden.
De bovenstaande afbeelding toont de legende van de "Zondvloed", die de hele mensheid overspoelde. Vele Sumerische legenden zijn nagenoeg hetzelfde als de verhalen in het bijbelboek Genesis. Net als Genesis vertelt Atrahasis, de Sumerische legende, over de creatie van de Mens. Maar nu komt het: waar de Bijbel verhaalt over een liefhebbende scheppende God, wordt dit in Atrahasis gedaan door wezens van een andere planeet, die slaven nodig hadden om goud te delven voor hun extra-planetaire expeditie!
Ik waarschuwde al dat het moeilijk is om te geloven, maar lees alsjeblieft verder.
 |
De goden moesten de kanalen graven
Moesten wegen vrijmaken,
de levenslijnen van het land,
De goden groeven de rivierbedding van de Tigris uit,
En toen groeven ze de Eufraat uit.
(Dalley 9, Atrahasis)
Na 3.600 jaren van werken, begonnen de goden eindelijk te klagen. Ze gingen staken, verbrandden hun gereedschappen en omsingelden de woning (tempel) van de oppergod Enlil.
Er volgt spoedoverleg tussen Enlil en andere bevelhebbers. Ze komen tot de slotsom dat het werk te zwaar is geworden voor de werkgoden. Ze besluiten om één rebel op te offeren, ten faveure van de rest. Ze doden hem en gaan met zijn genen aan de slag om een nieuwe en gehoorzame mensensoort te creëren. Het is een ingewikkeld procédé dat omgeven is door ceremonie, waaraan de hoogste en meest geleerde goden en godinnen deelnemen. Vandaag de dag zou het een soort van clonen en reageerbuisbevruchting genoemd worden.
Het resultaat was een hybride of "ontwikkelde mens" met verhoogde intelligentie, die de fysieke plichten van de werkgoden kon verrichten en ook aan alle verlangens van de goden zou voldoen.
In andere Sumerische teksten staat te lezen dat deze expeditie kwam voor het goud en dat er enorme hoeveelheden edelmetaal van de planeet afgevoerd werden. De gemeenschap in Zuid-Afrika heette "Abzu" en was de hoofdlocatie van de mijnoperatie.
Aangezien deze gebeurtenissen ogenschijnlijk overeenkomen met de jaartallen van "Mitochondriale Eva" (zo'n 200.000 jaar geleden) en gesitueerd waren in de meest goudrijke regio op de planeet, denken sommige onderzoekers dat de Sumerische legenden gebaseerd zijn op waargebeurde historische feiten.
De "Zondvloed"
Volgens dezelfde teksten werd er, toen de expeditie afgelopen was, besloten om de menselijke bevolking te laten verdwijnen in een grote overstroming, die door de astronoom van de goden voorspeld werd. Klaarblijkelijk zou de cyclische passage van de thuisplaneet van de goden, Niburu genaamd, deze planeet zo dicht bij de baan van de Aarde brengen, dat haar zwaartekracht de oceanen op Aarde omhoog zou stuwen en het land zou doen overstromen. En daarmee zou een einde komen aan deze nieuwe soort - homo sapiens.
Volgens de legende had echter één god sympathie voor een van de mensen, Zuisudra genaamd. Hij waarschuwde hem om een boot te bouwen, en zo de vloed te overleven. Dit vormde uiteindelijk de basis voor het verhaal van de Ark van Noach in het bijbelboek Genesis.
De creatie van de eerste mens, het bestaan van een tot nog toe onbekende planeet en de ontstaansgeschiedenis van de oudste goudmijnen in zuidelijk Zimbabwe wordt bevestigd door plaatselijke Zulu legendes. Volgens hen werden die mijnen uitgebaat door "kunstmatig geproduceerde slaven van vlees en bloed die door de Eerste Mensen gecreëerd waren." Kennelijk waren er regelmatig schermutselingen tussen deze slaven en de inheemse bosjesmannen, want de slaven "leverden slag met de Aap-Man" toen "de grote oorlogsster aan de hemel stond" (uit: "Indaba My Children", door de Zulu medicijnman Credo Vusamazulu Mutwa).
Is dit allemaal werkelijk zo gebeurd? De enige andere verklaring is dat de Sumerische legendes, die van buitenaards leven en clonen spreken, buitensporige science fiction waren. Dit zou op zichzelf al verbazingwekkend zijn, maar wie verklaart dan het onweerlegbare bestaan van metropolis Abzu, en het feit dat die floreerde in dezelfde tijd dat plotseling de moderne mens ontstond?
Denk daar eens over na.
Sites:
Makomati.com
Adamscalendar.com
Foto's Adam's Kalender (open directory, het album op Adamscalendar.com werkt niet goed)
Een filmpje over "Adam's Calendar", gemaakt vóór de meest recente berekeningen, vind je hier.
Michael Tellinger vat de belangrijkste vragen die niet door de huidige wetenschap beantwoord kunnen worden, maar die eenvoudig te verklaren zijn als de interventie van buitenaardse bezoekers tot de mogelijkheden wordt gerekend, hier nog eens samen.
Michael Tellinger's nieuwe boek "Temples Of The African Gods" wordt uitgebracht in Zuid-Afrika, Engeland en de VS rond februari 2010.